-
1 πολίτευμα
πολίτευμα, τό, was Einer als πολίτης oder Theilnehmer an einer πολιτεία thut, Luc. Prom. 15; die Verwaltung des Staates, Plat. Legg. XII, 945 d; die Grundsätze, welche man dabei verfolgt, πολίτευμα πολιτεύεσϑαι, Aesch. 1, 86, wie Dem. 8, 71; bes. im plur., Isocr. 7, 78; ἐγχειρίσαι τὸ πολ. καὶ τὰς ἀρχὰς τοῖς αὑτοῦ φίλοις, Pol. 4, 23, 9. Uebh. wie πολιτεία, Staatsverfassung, Plut. Them. 4; Pol. τὸ πάτριον πολ., 5, 9, 9; auch plur., 4, 25, 7; Staat, 1, 13, 12.
-
2 πολίτευμα
πολίτευμα, τό, was einer als πολίτης oder Teilnehmer an einer πολιτεία tut; die Verwaltung des Staates; die Grundsätze, welche man dabei verfolgt, πολίτευμα πολιτεύεσϑαι; übh. wie πολιτεία, Staatsverfassung; Staat -
3 πολιτεύομαι
πολιτεύομαι (πολίτης; the mid., which is the only voice found in our lit., since Thu., Aristoph.+) 1 aor. ἐπολιτευσάμην, subj. 1 pl. πολιτευσώμεθα; pf. πεπολίτευμαι.① to be a citizen, have one’s citizenship/home (Philo, Conf. Lingu. 78 [s. πολίτευμα]) of Christians ἐν οὐρανῷ Dg 5:9 (Himerius, Or. 8 [=23], 23 of a deceased person: μετὰ θεῶν πολιτεύεσθαι; Hippol., Ref. 6, 34, 3 of angels: π. ἐν Ἱερουσαλὴμ τῇ ἄνω; cp. Iren. 4, 5, 3 [Harv. II 156, 8; here opposite ξενιτεύω ‘live away from home’]).② to administrate a corporate body, ruleⓐ of a head of state, govern a state abs. (Thu. 2, 15, 1 al.; Jos., Ant. 14, 91 π. ἐν Ἱερος.) of God, who ἐν οὐρανοῖς πολιτεύεται rules in heaven Dg 10:7.ⓑ of church officials (Orig., C. Cels. 3, 30, 15) 1 Cl 44:6.③ to conduct one’s life, live, lead one’s life (UPZ 144, 14 [164/163 B.C.] ὁσίως κ. δικαίως; Hierocles 11, 444; Ps.-Liban., Charact. Ep. p. 31, 5 σεμνῶς; 34, 1; 2 Macc 6:1; 11:25; 3 Macc 3:4; 4 Macc 2:8 al.; ApcEsdr 2:9; Philo, Virt. 161, Spec. Leg. 4, 226; Jos., Ant. 12, 142, Vi. 12; Just., Tat., Ath.; Did., Gen. 153, 28 καλῶς) καλῶς κ. ἁγνῶς Hs 5, 6, 6. ὁσίως 1 Cl 6:1. ἀξίως τινός Phil 1:27 (RBrewer, JBL 73, ’54, 76–83: ‘discharge your obligations as citizens’; EMiller, JSNT 15, ’82, 86–96; EKrentz, in Origins and Method, JHurd Festschr., ed. BMcLean ’93, 114–17); 1 Cl 21:1; Pol 5:2. μετὰ φόβου καὶ ἀγάπης 1 Cl 51:2. (W. πορεύεσθαι) πολιτεύεσθαι κατὰ τὸ καθῆκον τῷ Χριστῷ 3:4 (πολ. κατά τι as SIG 618, 12 [188 B.C.]; 2 Macc 11:25; 4 Macc 2:23; EpArist 31; Jos., Ant. 12, 142; Did., Gen. 196, 29); π. πολιτείαν 54:4 (πολιτεία 3). W. a double dat. συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ θεῷ I have lived my life with a clear conscience before God Ac 23:1 (for the dat. τῷ θεῷ cp. PHib 63, 10 [III B.C.] εἰ οὕτως πολιτευσόμεθα ἀλλήλοις).—Straub p. 30. DELG s.v. πόλις. M-M. TW. Spicq. Sv.
См. также в других словарях:
πολιτεύω — ΝΜΑ [πολίτης] μέσ. πολιτεύομαι α) μετέχω ενεργά στην πολιτική ζωή ενός τόπου βάζοντας υποψηφιότητα για αιρετή αρχή, ιδίως, σήμερα, για το βουλευτικό αξίωμα («οὐδε γὰρ ὁ νόμος τοὺς ἰδιωτεύοντας, ἀλλὰ τοὺς πολιτευομένους ἐξετάζει», Αισχίν.) β)… … Dictionary of Greek
